Είμ' όχημα μυστήριο, με γκάζια ξεκινάω...
Σαν όχημα μυστήριο
ζωή με ταξιδεύεις,
με βιάση με ξοδεύεις,
με φέρνεις στο αμήν.
Με το τιμόνι ανάποδα,
χιλιόμετρα πορεία
κι η αγάπη αγγαρεία,
που ψάχνει το ευ ζην.
Κι όλο με πιάνει κόκκινο,
ζωή με κοροϊδεύεις,
συνέχεια παζαρεύεις
αυτή τη διαδρομή.
Αγάπη είσαι πρόστυχη,
που όλα μου τα παίρνει
και πλάϊ μου όταν γέρνει,
είν' επί πληρωμή.
Ρεφρεν:
Στα κόκκινα φανάρια σου
ζωή μου κι αν πονάω,
είμ' όχημα μυστήριο,
ένα στο εκατομμύριο,
με γκάζια ξεκινάω.
Χρυσούλα Διπλάρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου